งานจักสานย่านลิเภา

ย่านลิเภา
คนไทยรู้จักนำย่านลิเภามาสานเป็นเครื่องใช้ต่างๆ เช่น กระเป๋า มาตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์ แต่ได้หมดความนิยมไประยะหนึ่ง จนเมื่อสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถได้ทอดพระเนตรเห็นเถาย่านลิเภาขึ้นอยู่ทั่วไปในป่าจังหวัดนราธิวาส จึงทรงฟื้นฟูการจักสานด้วยย่านลิเภาขึ้น โดยหาครูผู้มีความชำนาญมาสอน
ย่านลิเภาเป็นต้นเฟิร์นประเภทเลื้อยชนิดหนึ่ง ชอบขึ้นในป่าชุ่มชื้น เช่น ทางภาคใต้มี 2 ชนิด คือ สีน้ำตาลและสีดำ ย่านลิเภาที่จะนำมาจักสาน จะต้องแก่ได้ขนาด เมื่อเก็บมาแล้วต้องกรีดเปลือกดำๆที่หุ้มแกนข้างในออก แล้วฉีกเปลือกเป็นเส้นละเอียด นำไปขูดกับฝากระป๋องที่เจาะรูขนาดต่างๆกัน จนเส้นย่านลิเภาเล็ก เรียบและละเอียดตามต้องการ จากนั้นจึงนำมาสานเป็นกระเป๋าหรือสิ่งอื่นๆ โดยใช้หวายขั้นเป็นหุ่นรูปทรงตามต้องการ แล้วจึงนำย่านลิเภาไปสานเข้าโดยใช้เข็มสอดนำทาง
ที่มาhttp://www.school.net.th/library/create-web/10000/generality/10000-7793.html